Tommaso Zuffa, guitare et chant – Claudio Rocha, sax et flûte – Xavier Roesch, piano – Frihat Kays, basse électrique – Pierre Ferrand, batterie
Au jardin de la ferme Rose, les rampes de spots se sont réallumées pour un concert festif et réjouissant. Certes nous somme chez nous mais néanmoins la température ambiante est montée de quelques degrés grâce à la prestation dynamique de Sauce Brasil. Ce super quintet nous à régalé d’une prestation particulièrement illustrative du style «Brasil» attendu. Tant au niveau de l’orchestration, des arrangements que des prestations individuelles, le ton, les couleurs et les rythmes nous ont vraiment fait voyager sous d’autres cieux. Dynamique et harmonieux, comme on s’y attend dans ce styles, des airs connus et des découvertes se sont enchainés, mêlant la poésie des mélodies aux impros inspirées.
Sous le soleil ou sous la pluie, se réchauffer le cœur et l’âme fait toujours un bien fou !
FD
Voor de moedigen die hier in de steeds frisser wordende tuin van La Ferme Rose waren samengetroept, werden verwarmende fleecedekentjes aangereikt. Zo nu dan moesten de muzikanten toch ook hun handen even warm wrijven. Gelukkig dat het centrale thema van de avond de Zuiderse muziek was. Die ging de steeds koeler wordende avond met vijfkoppig bijeengesprokkelde warmte te lijf met de evergreen van Jobim. Die wordt dan ook beschouwd als de Gershwin van de Latijns-Amerikaanse muziek, met meer dan vierhonderd songs op zijn actief. Zo ook de onsterfelijke wereldhit “the Girl from Ipanema” dat door Stan Getz en João Gilberto verheven werd tot een echte loungeklassieker en gecoverd werd door Frank Sinatra, recenter dan Diana Krall (mevrouw Elvis Costello dus).
Er was uitstekende wijn verkrijgbaar in onze avondlijke tuin van Eden, doch verkoos het orkest “Agua de Beber”, als filmisch epos gevolgd door “Nwem Negra” (van de legendarische en nog steeds actieve zangeres Gal Costa). Dit werd door het publiek bestempeld als een ware Caipirinha-song !
Uiteraard mocht in de finale ook Gilberto Gill niet ontbreken en het ging – als antidotum tegen de steeds nadrukkelijker opzettende koude – er dan ook gestaag feestelijk aan toe tijdens “Esperando A Jarela” met zalig pulserende drums en Xavier Roesch die de sterren uit zijn piano toverde.
Tommaso Zuffa mocht nog een end weg scatten in “Baiao de Quattro Togues” terwijl de altosax van Claudio Rocha de laatste noten tegen de verweerde abdijmuren blies.
Een bis kon dan ook niet uitblijven met een dansende bas en meesterlijke dwarsfluit in het meerstemmig gebrachte “Flor de Lis. De ultieme kers op deze waarachtig sublieme avond, BRAVO donc auxs garçons de Sauce Brazil!
report & photo credits: Anja Cleemput
